Geachte mevrouw de eerste minister
Geachte minister-president
Geachte virologen
Donderdag is het terug zover. Jullie organiseren terug een nationale veiligheidsraad. Al sinds maart vaardigen jullie uit wat wij als lokaal bestuur in de praktijk mogen brengen. We doen dit zo goed mogelijk vanuit een groot plichtsbesef.
Dit is een gezondheidscrisis zonder voorgaande. Daarom zitten we in een federale fase. Mag ik daarom enkele voorstellen doen voor jullie vergadering van donderdag?
1) Drie kleurengemeenten
Blijf in een federale fase en stuur van daar. Lokale autonomie is belangrijk, maar het kan toch niet dat met dezelfde hoge cijfers gouverneur Berx op de vorige veiligheidsraad wordt opgetrommeld voor strenge maatregelen, maar dat Brussel nu de dans zou ontspringen en zich beperkt tot een “mondmaskerplicht”?
Ik pleit daarom voor een systeem waarbij “groene” gemeenten met weinig besmettingen, de federale lijn moeten volgen. “Oranje” gemeenten die de alarmdrempel van het aantal besmettingen overschrijden, kunnen gerichte, lokale maatregelen nemen. Voor “rode” gemeenten met een hoge besmettingsgraad is er een werkgroep vanuit de nationale veiligheidsraad nodig, die samen met de gouverneur een “provinciale” fase afkondigt van het noodplan. De burgemeester zit daar in, maar leidt niet.
Nu is het bijvoorbeeld zo dat bepaalde gemeenten met geen of weinig besmettingen alle evenementen verbieden tot eind oktober, terwijl in bepaalde “rode” gemeenten er nog veel evenementen doorgaan.
Als hulp voor de gemeentebesturen, zou de burgemeester alle adviezen van de virologen, GEES… rechtstreeks moeten krijgen. Zo kan men gerichte, proportionele en onderbouwde maatregelen treffen.
2) De sociale bubbel is asociaal.
Op dit moment mag mijn gezin met vijf vaste mensen buiten het gezin dichte contacten hebben. Met twee opgroeiende tieners is dit niet houdbaar op lange termijn. Ik vond het weinig hoopgevend dat een viroloog aan deze tieners zegt dat dit nog een jaar kan duren. We moeten niet terug naar het veel te losse systeem van vijftien mensen per gezinslid, maar een gouden middenweg is toch mogelijk? Geef hen een perspectief.
3) Investeer in levenskwaliteit in de woon- en zorgcentra
De schrik zit er goed in bij de woon- en zorgcentra. Nadat men tijdens de eerste golf in hun richting keek, kiest men nu vaak voor een zeer voorzichtige aanpak. Begrijpelijk.
De bewoners beleven er hun laatste jaren van hun leven. Ze hebben nood aan sociale contacten en familie. Probeer dit op een veilige manier georganiseerd te krijgen.
4) Winkelen met twee moet kunnen
Na de laatste veiligheidsraad moesten we terug alleen naar de winkel. Is er gekeken naar een onderbouwing voor deze maatregel? Als men het aantal klanten per winkel niet overschrijdt, moet het toch mogelijk zijn om met iemand anders samen te winkelen.
5) Federale aanpak mondmaskers
Mondmaskers zijn maar een extra hulpmiddel. Afstand houden en contacten vermijden zijn minstens zo belangrijk. Er komt best één maatregel rond mondmaskers: binnen verplicht in winkels, bib… Buiten alleen verplicht als men de anderhalve meter niet kan waarborgen. Dit is ons systeem en het werkt. Zaterdag fietste ik van Lievegem, over Deinze, Gent, Destelbergen, Melle en Merelbeke terug naar huis. Elke gemeente heeft zijn eigen regel. Dit is niet duidelijk en ondergraaft het draagvlak voor mondmaskers.
Nood aan hoop en motivatie
We zijn als burgemeesters al zes maanden zeer loyaal naar de hogere overheden en vangen zoveel mogelijk de bagger op om mensen te blijven motiveren om samen deze gezondheidscrisis door te komen. Ik hoop dat er meer naar gemeentebesturen geluisterd wordt. We gaan de komende maanden meer moeten inzetten op motivatie en hoop. Betrek ons hierbij alstublieft.
Succes donderdag met jullie vergadering!
Tony
Tony Vermeire 